Bikaranîna Jîr a lêzêdekirina xwarinên nû - Glîserol Monolaurate di çandiniya avî de

Di salên dawî de, glîserîdên MCFA, wekî cureyekî nû yê lêzêdekirina xwarinê, ji ber performansa xwe ya bilind a dijî-bakterî û bandorên sûdmend li ser tenduristiya rûvî, bala berfireh kişandiye ser xwe.Glîserol monolaurat (GML) monoesterek xurekî ya MCFA ye ku di şîrê dayikê û rûnê gûzê de heye. FDA pejirandiye ku ew bi gelemperî ewle tê hesibandin dema ku di rêjeya dozê ya 10 heta 2000mg/kg de di hilberên cûrbecûr de tê bikar anîn. Ji bilî bandorên wê yên antîbakteriyal û antîvîrusî, xwedan taybetmendiyên emulsîyonkirinê jî ye.

Glîserol Monolaurat（CASNo：142-18-7）

 Nav：Glîserol Monolaurat

Navekî din：Monolaurin an GML

 Fformul：C₁₅H₃₀O₄

giraniya molekulî：274.21

çareserî：Kêm di avê de diheleû glîserol,di metanol û etanoyê de dihele

Xuyabûnî：Maddeya spî an zer a vekirî

GML xwedî şiyana mayîna dirêjtir di rêça hezmê de ye û rewşa rûviyan baştir dike, ev tê vê wateyê ku GML dikare rasterast bandorê li mîkrobioma rûvî bike, alîkariya laş bike ku xurekên ku nayên mijandin berhev bike û di dawiyê de şiyana laş a mijandina enerjiyê zêde bike.

Heta niha, bandorên monoglycerîdan ên mezinbûn-pêşvebirin û îmmunomodulator di mirîşkan de bi kûrahî hatine lêkolîn kirin da ku rêjeya hilberîna hêkan, karîgeriya xwarinê, kalîteya hêkên teze û nirxa xurekî ya mirîşkan zêde bikin. Wekî din, GML di heman demê de xwedan bandorek tenduristiyê ye û her weha çalakiyên dijî-iltihab û dijî-bakterî yên bihêz e.

Bandorên monoglîserîda lauratê ya xwarinê (GML) li ser performansa mezinbûnê, enzîmên dehandinê, pêkhateya laş û bersiva îmmûn a ne-taybetî ya Litopenaeus vannamei.

2. Mîguyên ku di lêkolînê de hatine bikaranîn bi çar xwarinên cûda hatin xwedîkirin, bi rêzê ve 0, 350, 700 û 1050mg/kg GML li xwarinan hatin zêdekirin. Ceribandin 60 rojan dom kir.

Encamên lêkolînê nîşan didin ku GML 700 û 1050 mg/kg performansa mezinbûnê, çalakiyên lîpaz û proteazê yên rûvî bi girîngî baştir dike, di heman demê de zêdekirina GML 1050 mg/kg li parêzê lîpîdên serum û lîpîdên xav ên sîstemîk zêde dike.

Çalakiyên lîpaz û proteaza rûvî bi guherîna asta GML re meyleke zêdebûnê nîşan dan, û komên GML di komên dozên 700 û 1050 mg/kg de ji koma kontrolê bi girîngî bilindtir bûn (P < 0.05). Di heman demê de, astên cûda yên GML bandorek girîng li ser çalakiya enzîmên dehandinê di hepatopankreasê de nekir.

Wekî din, dema ku GML bi rêjeya 350 û 700mg/kg li xwarinê tê zêdekirin, ew bi baştirkirina rewşa wan a antîoksîdan û antîbakteriyal parastina şîrikan zêde dike.

Potansiyela GML-ya kêm wekî lêzêdekirinek xwarinê ji bo baştirkirina mezinbûn, çalakiya enzîmên dehandinê û parastina ne-taybetî ya şîrmijên spî. Li gorî encamên lêkolînê, ji ber zêdebûna çalakiyên lîpaz û proteaza rûvî, dozên lêzêdekirina xwarinê yên 700 û 1050 mg/kg GML performansa mezinbûna şîrmijên spî yên ji Amerîkaya Başûr bi girîngî baştir kir.