Kalsiyûm propîonat çi ye?

Kalsiyûm propîonat cureyek xwêya asîda organîk a sentetîk e, ku xwedî çalakiyek bihêz e ji bo astengkirina mezinbûna bakteriyan, qalib û sterîlîzasyonê. Kalsiyûm propîonat di navnîşa lêzêdekirina xwarinê ya welatê me de cih digire û ji bo hemî ajalên çandiniyê guncaw e. Wekî cureyek xwêya asîda organîk, kalsiyûm propîonat ne tenê wekî parêzker tê bikar anîn, lê di heman demê de pir caran wekî asîdîker û lêzêdekirina xwarinê ya fonksiyonel di xwarinê de tê bikar anîn, ku rolek çalak di baştirkirina performansa hilberîna ajalan de dilîze. Bi taybetî ji bo giyayên riwekan, kalsiyûm propîonat dikare asîda propîonîk û kalsiyûm peyda bike, beşdarî metabolîzma laş bibe, nexweşiyên metabolîk ên giyayên riwekan baştir bike, û performansa hilberînê pêşve bibe.

Kêmasiya asîda propîyonîk û kalsiyûmê di çêlekan de piştî zayînê bi hêsanî dibe sedema tayê şîr, ku dibe sedema kêmbûna hilberîna şîr û wergirtina xwarinê. Tayê şîr, ku wekî felca piştî zayînê jî tê zanîn, bi giranî ji ber kêmbûna mezin a asta kalsiyûma xwîna piştî zayînê ya çêlekên şîr çêdibe. Ew nexweşiyeke metabolîk a xurekî ya hevpar e di çêlekên perînatal de. Sedema rasterast ew e ku vegirtina rûvî û seferberkirina kalsiyûma hestî nikarin di wextê xwe de windabûna kalsiyûma xwînê di destpêka şîrdayînê de temam bikin, û mîqdarek mezin ji kalsiyûma xwînê di şîr de tê veşartin, ku dibe sedema kêmbûna asta kalsiyûma xwînê û felca piştî zayînê ya çêlekên şîr. Bûyera tayê şîr bi zêdebûna zarokatiyê û şiyana şîrdayînê zêde dibe.

Hem tayê şîr ê klînîkî û hem jî subklînîkî dikare performansa hilberînê ya çêlekên şîr kêm bike, bûyerên nexweşiyên din ên piştî zayînê zêde bike, performansa hilberînê kêm bike û rêjeya mirinê zêde bike. Ew tedbîrek girîng e ji bo pêşîgirtina li tayê şîr bi baştirkirina seferberiya kalsiyûmê ya hestî û vegirtina kalsiyûmê ya gastrointestinal bi rêya tedbîrên cûrbecûr ji serdema perînatalê heya serdema zarokbûnê. Di nav wan de, parêza kêm-kalsiyûm û parêza anyonîk di serdema destpêkê ya perînatalê de (di encamê de parêza xwîn û mîzê asîdî ye) û lêzêdekirina kalsiyûmê piştî zarokbûnê rêbazên hevpar in ji bo kêmkirina bûyerên tayê şîr.

Patogeneza tayê şîr:

Pêketina tayê şîr di çêlekên şîr de ne hewce ye ku ji ber kêmbûna kalsiyûmê di parêzê de be, lê dibe ku ji ber ku çêlek di dema jidayikbûnê de zû bi daxwaza mîqdarek mezin a kalsiyûmê re naguncin (destpêkirina berdana kalsiyûma hestî nav xwînê), bi giranî ji ber îyonên sodyûm û potasyûmê yên zêde di parêzê de, îyonên magnezyûmê yên kêm û sedemên din be. Wekî din, rêjeya fosforê ya zêde di parêzê de dê bandorê li ser vegirtina kalsiyûmê jî bike, ku di encamê de kalsiyûma xwînê kêm dibe. Lê çi dibe bila bibe sedema kêmbûna kalsiyûma xwînê, ew dikare bi rêya lêzêdekirina kalsiyûmê ya piştî zayînê were baştir kirin.

 

Çalakiyakalsiyûm propîonat: