Betaîn, ku wekî xwêya navxweyî ya glîsîn trîmetîl jî tê zanîn, pêkhateyeke xwezayî ya bêjehrî û bê zirar e, alkaloida amîn a çaremîn e. Ew krîstalek spî ya prismatîkî an jî pel-wek e ku formula molekulî c5h12no2, giraniya molekulî 118 û xala helandinê 293 ℃ ye. Tama wê şîrîn e û madeyek dişibihe vîtamînan. Ew xwedî parastina şilbûnê ya bihêz e û di germahiya odeyê de bi hêsanî şilbûnê dikişîne û dihele. Cureyê hîdratkirî di av, metanol û etanolê de dihele, û di eterê de jî hinekî dihele. Betaîn xwedî avahiyek kîmyewî ya bihêz e, dikare li germahiya bilind a 200 ℃ bisekine û xwedî berxwedana oksîdasyonê ya bihêz e. Lêkolînan nîşan dane kubetaîndikare di metabolîzma heywanan de qismî şûna metionînê bigire.

Betaîndikare bi tevahî şûna metîonînê di dabînkirina metîlê de bigire. Ji aliyekî ve, metîonîn wekî substratek ji bo çêkirina proteînan tê bikar anîn, û ji aliyê din ve, ew wekî donorek metîlê beşdarî metabolîzma metîlê dibe.Betaîndikarin çalakiya betaîn homosîsteîn metîltransferazê di kezebê de pêşve bibin û bi hev re metîla çalak peyda bikin, da ku berhema demetîlasyona metîonînê homosîsteîn were metîlkirin da ku metîonîn ji sifirê çêbike, da ku bi berdewamî metîl ji bo metabolîzma laş bi mîqdarek sînorkirî ya metîonînê wekî hilgir û betaîn wekî çavkaniya metîlê peyda bike. Dûv re, piraniya metîonînê ji bo çêkirina proteînan tê bikar anîn, ku dikare metîonînê xilas bike û hêzê bikar bîne. Bi hev re, betaîn piştî ku tê metîlkirin bêtir tê hilweşandin da ku serîn û glîsîn hilberîne, û dûv re jî rêjeya asîdên amînî di xwînê de zêde bike (kamoun, 1986).

Betaînê rêjeya metîyonîn, serîn û glîsînê di serumê de zêde kir. Puchala û hevkarên wî bandorên ceribandinî yên wekhev li ser miyan jî kirin. Betaîn dikare asîdên amînî yên wekî arjînîn, metîyonîn, leucîn û glîsîn di serumê de û tevahî mîqdara asîdên amînî di serumê de zêde bike, û dûv re bandorê li derdana oksînê bike;Betaîndibe ku veguherîna asîda aspartîk bo asîda n-metîlaspartîk (NMA) bi rêya metabolîzma metîl a bihêz pêş bixe, û NMA dikare bandorê li ser pêkhate û derxistina oksînê di hîpotalamusê de bike, û dûv re jî li ser asta oksînê di laş de.