Betaîn, ku wekî xwêya navxweyî ya glîsîn trîmetîl jî tê zanîn, pêkhateyeke xwezayî ya bêjehrî û bêzerar e, alkaloideke amîn a çaremîn e. Ew krîstaleke spî ya prismatîkî an jî pel-şêwe ye ku formula molekulî C5H12NO2, giraniya molekulî 118 û xala helandinê 293 ℃ heye. Tama wê şîrîn e û lêzêdekirineke nû ya xwarinê ye ku dijî nijadperestiyê nîne.

Hat dîtin ku betaine dikare hejmar û giraniya berazên 21 rojî yên ji şîrê şîr hatine derxistin zêde bike, di nav 7 rojan de piştî şîrdanê navbera estrusê kurt bike û performansa hilberînê baştir bike; Ew dikare ovulasyona berazan û gihîştina oosîtan jî pêşve bibe; Wekî donorek metîl, betaine dikare senteza proteînê pêşve bibe û asta homosîsteînê di seruma berazan de kêm bike, da ku mezinbûn û pêşkeftina embrîyoyê pêşve bibe û performansa hilberîna berazan baştir bike.

Bandorên dualî yên betaine dikarin hilberînê baştir bikinperformansa heywanandi hemû qonaxên ducaniyê, ducanîbûn, şîrdan û qelewbûnê de. Di dema şîrdanê de, bêavbûna berazên piçûk ji ber stresa fîzyolojîk ji bo hilberînerên berazan pirsgirêkek girîng e. Wekî rêkxerê osmotîk, betaîna xwezayî dikare ragirtin û vegirtina avê zêde bike û bi parastina hevsengiya av û îyonan di hucreyan de xerckirina enerjiyê kêm bike. Havîna germ dê bibe sedema kêmbûna kapasîteya hilberandina berazan. Wekî rêkxerê osmotîk, betaîna dikare bi taybetî bi bandor dabînkirina enerjiyê ya berazan zêde bike û kapasîteya hilberandina berazan baştir bike. Zêdekirina betaîna xwezayî li xwarinê dikare tansiyona rûvî ya heywanan baştir bike, di heman demê de faktorên neyînî yên wekî stresa germê dê bibe sedema elastîkbûna rûvî ya xirab. Dema ku germahiya hawîrdorê bilind dibe, xwîn dê bi tercîhî ji bo belavkirina germê ber bi çerm ve biherike. Ev dibe sedema kêmbûna herikîna xwînê ya ber bi rêça gastrointestinal ve, ku di encamê de bandorê li helandinê dike û helandina xurdemeniyan kêm dike.

 

Beşdariya betaînê di metîlasyonê de dikare nirxa hilberîna ajalan bi girîngî baştir bike. Zêdekirina betaînê di xwarina berazan de dikare windabûna ducaniyê kêm bike, performansa hilberîna berazan baştir bike û mezinahiya zayînê ya paşê zêde bike. Betaîn dikare ji bo berazên her temenî enerjiyê jî teserûf bike, da ku bêtir enerjiya metabolîk bikaribe ji bo zêdekirina goştê bêrûn ê laş û baştirkirina zindîtiya ajalan were bikar anîn. Ev bandor di dema şîrdanê de di berazên ku ji bo parastinê hewceyê bêtir enerjiyê ne de girîng e.